اگر جوان دانشجوي ترم آخري باشيد و با اين فرض كه بلافاصله بعد از سربازي با حقوق يك ميليون تومان استخدام شويد- با احتساب تورم – فكر مي كنيد چقدر طول مي كشد كه يك خانه، يك ماشين و يك زندگي خيلي ساده براي خود دست و پا كنيد؟ و اصلا اين فكر كه يك روز ماشين ۵۰ ميليوني داشته باشيد واقعا خيلي دور از ذهن است و شايد گاهي در خواب چنين اتفاقي بيفتد.
البته اين براي افرادي است كه فوتباليست و يا اهالي فوتبال نيستند و الا اين افراد كه جزء نخبگان جامعه هستند و داراي جايگاه رفيع و منيعي بين مسئولين با داشتن سيكل و يا كمتر و در همان سال اول، معمولا همه موارد بالا را دارند البته چند برابر بالاتر.
اما چطور چنين چيزي امكان دارد.
خيلي ساده و واضح است چون آنها فوتباليستند و فوتباليست حتي اگر با قطر در تهران مساوي كند و يا به بحرين ببازد فوتباليست است. فوتباليست فرشته ايست كه جفت پا از آسمان و به اذن الهي به زمين هبوط كرده است تا مردم را سركار بگذارد. يكبار با انجام حركات غير اخلاقي در زمين ورزش، يكبار با فحاشي به تماشاگران، يك بار با گرفتن لقبهايي مانند جادوگر، غزال ، عقاب و آهو و هليكوپتر و يك بار با بازگشت از ليگ هاي اروپايي با قراردادي چهار و نيم ميلياردي.
و حتي اگر فوتباليست هيچ يك از مظاهر ديني را رعايت نكند و با دختران آن چناني در پارتي شبانه دستگير شود و اگر در مسابقات خارج از كشور از در عقب هتل محل اقامت فرار كرده و به ديسكو برود و به صورت ساختگي مصدوم شود مشكلي نيست چون فوتباليست است و آقايان مديرعامل با يك زنگ همه مشكلات را حل مي كنند چون فوتباليستند و فوتباليست حساب و كتاب ندارد و مي تواند هر كاري دوست دارد بكند و به ريش همه بخنند چون فوتباليست سرمايه ملي است!
ولي واقعا اين پولها از كجا مي آيد؟
مگر نه اين است كه همه باشگاههاي ما دولتي اند و از پول بيت المال ارتزاق مي كنند؟ مگر نه اين است كه ما هدفمندي را انجام داديم كه از حيف و ميلها و اسراف ها و تبعيض ها جلوگيري كنيم؟ مگر نه اين است كه در كشور در حدود بيش از نيمي از مردم در آمد زير خط فقر دارند؟ مگر نه اين است كه هر ساله در ابتداي سال و شروع مدارس جشن نيكوكاري و عاطفه ها برگزار مي كنيم؟ و همه اينها يعني ما هنوز مردماني داريم كه نان شب براي خوردن ندارند و هنوز جواناني داريم كه با دو ميليون پول پيش و ۲۰۰ هزار تومان اجاره دنبال خانه مي گردند و جوابشان از مشاور املاك پوزخند است و هنوز پدراني داريم كه آخر وقت به خانه مي روند تا فرزندانشان خواب باشند و از روي آنها خجالت نكشند كه نتوانسته خواسته كوچك آنها- يك وعده غذاي گوشتي در يك ماه – را براي آنها برآورده كند.
البته خيلي جالب است كه همه و يا اكثر صاحب منصبان كشورمان نيز القابي دارند همچون سردار و واقعا حيف از سرداراني چون حاج ابراهيم همت و حاج احمد متوسليان كه هم نامند با سرداراني كه حاضرند براي اينكه مديريت خود را ثابت كنند پول ملت ضعيف را، پول جهيزيه دختران دم بخت را، پول كارگران تكيه داده به ديوار پل آهنگ را، پول گداهاي ميدان شوش را، پول كپرنشينان دربدر بيابان را، پول دستان پينه بسته كشاورز خسته را ، پول دخترك گل فروش ميدان توحيد را و پول مادر چهار فرزند عقب مانده ليف باف را براي خريدن جواناني معمولا بزك كرده زير ابرو برداشته آفتاب نديده خرج نمايند.
شايد ما به دنبال قرار دادن پول نفت در سفره هاي مردميم و فوتباليست ها همان مردمند. چون يك كارگر و يك كارمند اگر ۳۰ سال كار كند يك ميليارد در آمد نخواهد داشت و اين يعني فوتباليست يعني مردم ، چون واقعا پول نفت در سفره مردم است.
و البته ناگفته نماند كه فوتباليستها خيلي زحمت مي كشند اردوهاي چندين روزه در كشورهاي اروپايي، پرواز با هواپيماي چارتر، جواب دادن سلام اين همه هوادار، شوت زدن به توپ با سرعت ۲۰ كيلومتر در ساعت و كلي كارهاي بزرگ ديگر.
و البته خيلي از حرفهاي ديگر مي ماند براي بعد.